بیماری ها

کاردیومیوپاتی استرس یا سکته قلبی!

کاردیومیوپاتی استرس، که به آن « سندرم قلب شکسته» نیز می گویند، شرایطی است که  تحت فشار روحی شدید یا جسمی، عضلات قلب دچار ضعف سریع و شدید (کاردیومیوپاتی) می شوند. این شرایط ممکن است در پی انواع عوامل استرس زا مانند احساس غم و اندوه (به عنوان مثال مرگ یک فرد)، ترس، عصبانیت شدید و غافلگیر شدن یا در پی استرس های بدنی همچون سکته قلبی، تشنج، مشکلات تنفسی (مانند آسم یا آمفیزم) و خونریزی رخ دهد.

 

علائم کاردیومیوپاتی استرس چیست؟

بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی استرس می توانند علائم مشابهی با بیماران قلبی مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، نارسایی احتقانی قلب و فشار خون پایین را تجربه کنند. این علائم معمولاً فقط چند دقیقه تا چند ساعت پس از مواجهه فرد با استرس شدید و غیر منتظره آغاز می شود.

 

آیا کاردیومیوپاتی استرس خطرناک است؟

کاردیومیوپاتی استرس در بعضی موارد می تواند تهدید کننده باشد. از آنجایی که  در این عضله قلب به شدت ضعیف می شود، ممکن است افراد دچار نارسایی احتقانی قلب، فشار خون پایین ، شوک و آریتمی شوند. البته خبر خوب این است که این وضعیت بسیار سریع بهبود می یابد. بنابراین اگر بیماران تحت مراقبت پزشکی قرار بگیرند بهبودی آنها سریع و کامل خواهد بود.

 

چگونه کاردیومیوپاتی استرس منجر به ضعف عضلات قلب  می شود؟

نخست مهم این است که بفهمیم استرس چیست. به طور کلی استرس به واکنش بدن به مواردی است که آنها را غیر طبیعی تلقی می کند. این ناهنجاری ها می توانند  به صورت جسمی مانند دمای بالای بدن، کمبود آب یا قند خون پایین باشد و یا می تواند عاطفی و ذهنی باشد مانند دریافت خبر ناگوار فوت یک دوست یا والدین.

زمانی که این ناهنجاری ها رخ می دهد، بدن ما هورمون ها و پروتئین های مختلفی همچون آدرنالین و نورآدرنالین را به منظور کمک به مقابله با استرس ترشح می کند. برای مثال، اگر فردی به طور ناگهانی مورد تهدید قرار گرفته و از آسیب جسمی بترسد، بدن مقادیر زیادی آدرنالین تولید می کند تا به شخص برای دفاع از خود و یا فرار سریع کمک کند.

با وجود کاردیومیوپاتی استرس، متخصصان معتقدند که ماهیچه قلب در  این وضعیت با انبوهی از آدرنالین احاطه می شود که در هنگام استرس در بدن ترشح می شود. البته روش های دقیق تأثیر آدرنالین روی قلب هنوز ناشناخته است، اما تحقیقات نشان می دهد که این امر باعث تنگ شدن شریانهایی می شود که خون قلب را تأمین می کنند و در نتیجه موجب کاهش موقت جریان خون در قلب می شود.

از طرف دیگر آدرنالین ممکن است وارد سلول هایی شود که به طور مستقیم مقادیر زیادی کلسیم را به قلب وارد می کنند. و همین امر باعث اختلال در عملکرد این سلول ها شود. با هر مکانیسمی، به نظر می رسد که اثرات آدرنالین بر روی قلب به صورت موقتی بوده و کاملا برگشت پذیر است. یکی از ویژگی های این سندرم این است که قلب فقط برای مدت کوتاهی ضعیف شده و به صورت دائمی و طولانی مدت آسیب نمی بیند.

 

چطور می توان کاردیو میوپاتی استرس را از حمله قلبی متمایز کرد؟

کاردیومیوپاتی استرس را  می توان به راحتی با حمله قلبی اشتباه گرفت. بیماران مبتلا به این سندرم بسیاری از علائم حمله قلبی را تجربه می کنند از جمله درد قفسه سینه، تنگی نفس، فشار خون پایین و … با این حال با یک نگاه دقیق تر  می توان تفاوتهای اساسی بین این دو بیماری را مشاهده کرد. نخست اینکه حملات قلبی به دلیل انسداد و تشکیل لخته خون در عروق کرونر و شریانهایی که خون قلب را تأمین می کنند، رخ می دهد. در صورتی که این لخته ها به مدت طولانی خونرسانی به قلب را مختل یا قطع کنند، سلول های ماهیچه ای قلب  از بین رفته و قلب را دچار آسیب دائمی  و برگشت ناپذیر می کند. این در حالی است که بیشتر بیماران کاردیومیوپاتی استرس، شریانهای کرونری نسبتا نرمالی دارند و در رگهای قلبی انها انسداد و یا لخته خون شدیدی وجود ندارد. دوم اینکه، سلول های قلبی بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی استرس توسط ترشح آدرنالین و سایر هورمونهای استرس دچار شوک شده اما از بین نمی روند. خوشبختانه، این شوک پس از چند روز برطرف شده و بیماری بهبود می یابد. بنابراین اگر فردی که مبتلا به کاردیومیوپاتی استرس است در هنگام بستری در بیمارستان هم دچار ضعف شدید عضله قلب شود، در اکثر موارد طی مدت دو هفته کاملا بهبود یافته و دچار آسیب دائمی نخواهد شد.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا