درمان سندرم QT | تشخیص سندرم طولانی مدت کیوتی

همان گونه که در مقالات قبلی گفته شد، سندرم QT طولانی در واقع بیماری است که اختلال بین فاصله زمانی بین دو موج Q و T به هنگام فعالیت الکتریکی قلبی اتفاق می افتد. در این فاصله زمانی در واقع قلب از حالت انقباض و پمپاژ خون به حالت استراحت تغییر وضعیت می‌دهد و طولانی شدن زمان آن، باعث ایجاد شرایطی در پمپاژ خون می‌شود. اما برای درمان سندرم QT چه باید کرد؟ مهم‌ترین نکته قبل درمان یک بیماری، تشخیص به موقع آن است. تشخیص بخصوص در بیماری‌هایی که معمولاً علائم خاصی بروز نمی‌کنند، در این زمان با عبور از مرحله‌ای از بیماری، درمان آن با مشکل روبه رو خواهد شد.

 

تشخیص و درمان سندرم QT

برای تشخیص سندرم QT طولانی، پزشک شما علائم، سابقه پزشکی و خانوادگیتان را بررسی کرده و حتی معاینه فیزیکی انجام می‌دهد. اگر پزشک به ابتلای شما به این بیماری شک کند، چندین آزمایش دقیق برای اطمینان از وضعیت سلامتیتان توصیه خواهد کرد.

 

تست‌های لازم اولیه برای درمان سندرم QT

الکتروکاردیوگرام  (ECG)

پزشکان در طی یک ECG حسگرها (الکترودهای دستگاه) را به قفسه سینه فرد بیماری وصل می‌کنند تا فعالیت الکتریکی قلب را ثبت و ضبط کنند. تست ECG زمان بندی و مدت زمان هر مرحله الکتریکی را در ضربان قلب اندازه گیری می‌کند.

ممکن است این آزمون را در حالی که در حالت استراحت و یا در طول ورزش استرس هستید، انجام دهید. تا پزشکان تشخیص دهند که آیا با انجام فعالیت ورزشی، قلب و عملکرد قلب شما تحت تأثیر قرار می‌گیرد یا نه. حتی ممکن است که پزشک شما، تست ECG را برای اعضای خانواده شما هم توصیه کند.

 

مانیتور Holter

این دستگاه نوعی ECG قابل حمل است که می‌توان از آن برای یک روز یا بیشتر، جهت ثبت فعالیت قلب استفاده نمود. هول‌تر مانیتورینگ به قلب متصل می‌شود تا فعالیت قلب را در چند هفته تا چند ماه تحت نظارت قرار دهد. کافی است، هنگامی که علائم دارید، یک دکمه را فشار دهید. این به پزشک اجازه می‌دهد ریتم قلب را در زمان بروز علائم بررسی کند. در برخی از افراد مبتلا به سندرم طولانی QT ، تست الکتروکاردیوگرام آن‌ها قادر به نمایش این بیماری نیست. دراینصورت ممکن است نیاز به آزمایش دیگری داشته باشید مانند:

تست استرس بدون ورزش (با دارو)

این آزمایش ECG با کمک یک دارو مانند اپی نفرین (آدرنالین) که قلب را به نحوی مشابه زمان انجام ورزش، تحریک می‌کند، انجام می‌شود. سپس پزشکان اثرات دارو را در زمان استراحت قلب، کنترل می‌کند.

 

این آزمایش می‌تواند به پزشکان کمک کند تا افراد مبتلا به سندرم QT طولانی را تشخیص دهند و برای درمان سندرم QT بهترین روش درمانی را انتخاب کند. با کمک این تست حتی می‌توانند به شناخت اینکه کدام ژن‌ها با این بیماری مرتبط هستند، کمک کند. همچنین ممکن است از این تست برای تشخیص افراد مبتلا به سندرم QT  طولانی که دارای ژن مرتبط با سندرم QT هستند، اما در حالت استراحت قلب طبیعی به نظر برسند، استفاده شود.

 

آزمایش ژنتیک

آزمایش ژنتیکی برای درمان سندرم QT به طور کلی می‌تواند علت ژنتیکی را برای حدود ۳ مورد از هر ۴ مورد سندرم کیوتی ارثی پیدا کند. با این حال، آزمایشات ژنتیکی نمی‌توانند همه موارد سندرم QT طولانی را تشخیص دهند. اگر علت ژنتیکی سندرم QT طولانی از طریق یک آزمایش ژنتیکی مثبت کشف شود، پزشک ممکن است توصیه کند که اعضای خانواده شما نیز آزمایش شوند تا جهش ژنتیکی مشابه به ارث برده را شناسایی کنند.

 

درمان سندرم QT

درمان سندرم کیوتی طولانی ارثی شامل برخی از اقدامات پیشگیرانه ساده است. این درمان همچنین می‌تواند شامل داروها، جراحی سونوگرافی سمپاتیک قلب و یا دستگاه‌های پزشکی ایمپلنت مانند دفیبریلاتور (ICD) یا هر دو باشد.

 

هدف از درمان سندرم QT طولانی در واقع همان پیشگیری است که بیماری هرگز از کنترل خارج نشود وموجب مرگ ناگهانی نگردد. پزشک با توجه به علائم شما، نوع سندرم طولانی QT ، خطر ابتلا به غش یا سنکوپ و یا انسداد ناگهانی قلبی، درباره بهترین گزینه‌های درمان برای شما صحبت خواهد کرد. برای سندرم  QT طولانی مدت، درمان علت بیماری ممکن است آن را از بین ببرد. پزشکان در این بیماری همچنین با اختلالات ریتم قلب (آریتمی) مواجه خواهند شد.

 

در صورتی که علت به وجود آمدن سندرم کیوتی، مصرف دارویی خاص باشد، پزشک ممکن است توصیه کند که مصرف دارو را به سبب ایجاد شرایطی خاص متوقف کنید یا نوع داروی مصرفی را تغییر دهید. برخی از افراد ممکن است نیاز به درمان بیشتری داشته باشند.

 

داروها

داروهای مورد استفاده برای درمان سندرم QT ممکن است عبارتند از:

مسدود کننده‌های بتا

این داروهای قلبی شامل نادولول (Corgard) و پروپرانولول هستند. آن‌ها سرعت ضربان قلب را کاهش می‌دهند و ریتم طبیعی را با سندرم طولانی QT همراه می‌کنند. مسدود کننده‌های بتا با کمک آدرنالین باعث کند کردن ضربان قلب می‌شوند.

 

مصرف داروهای ترکیبی

مصرف داروهای ضد آرتریمی همراه با مسدود کننده‌های بتا ممکن است به درمان سندرم QT با کاهش فاصله QT  و کاهش احتمال غش، تشنج و مرگ ناگهانی ناشی از این سندرم کمک کند.

 

این دارو اغلب برای نوع سوم از سندرم طولانی QT ،  LQT3استفاده می‌شود. با این حال، آن را نیز می‌توان برای دو نوع رایج دیگر،  LQT1و LQT2 استفاده کرد.

 اسپیرنولاکتون و پتاسیم

برای درمان سندرم QT  از نوع خاص، اسپیرونولاکتون  (Aldactone)، داروهایی که به بدن برای نگهداشتن پتاسیم یا مکمل‌های پتاسیم یا هر دو آنها کمک می‌کند استفاده می‌شود. مصرف این دارو ممکن است سیستم شارژ قلب را بهبود بخشد.

روغن ماهی

به طور کلی، در حال حاضر شواهدی مبنی بر اینکه مصرف روغن ماهی و مکمل‌های آن برای کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی یا مرگ ناشی از ریتم‌های غیر طبیعی قلب مفید است، وجود ندارد. با این حال، اگر مبتلا به سندرم کیوتی ارثی هستید، روغن ماهی ممکن است یک داروی جایگزین مکمل معقول برای مصرف در کنار سایر درمان‌ها باشد. قبل از شروع به مصرف روغن ماهی یا هر مکمل یا داروی دیگر، ابتدا با پزشک صحبت کنید.

 

در صورتی که پزشک دارویی برای شما تجویز کرده، حتماً آن را طبق دستورالعمل مصرف کنید. ممکن است این داروها برای درمان سندرم QT در کوتاه مدت تاثیری نداشته باشند، اما برای جلوگیری از علائم مربوط به این بیماری مفید هستند. تا جایی که از بروز اختلالاتی نظیر غش کردن، اختلالات ریتم قلبی و حتی مرگ ناگهانی جلوگیری می‌کنند.

روش‌های جراحی

بسته به شرایط بیماری، فوق تخصص قلب ممکن است سایر روش‌ها را برای شما در نظر بگیرد، از جمله:

 

جراحی اعصاب سمپاتیک قلبی چپ

در این روش، جراحان اعصاب خاصی را که در کنار سمت چپ ستون فقرات در ناحیه سینه قرار دارند را حذف می‌کنند. این اعصاب بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک بدن است که به تنظیم ریتم قلب کمک می‌کند. جراحی به طور قابل توجهی خطر مرگ ناگهانی را کاهش می‌دهد. این جراحی به طور کلی برای افرادی که در معرض خطر ابتلا به مرگ ناگهانی قرار دارند و همچنین سابقه شوک‌های  ICDرا داشته‌اند، در نظر گرفته می‌شود. افرادی که در معرض غش به هنگام مصرف داروهایشان قرار دارند و یا تجربه آن را داشته و یا حتی کسانی که به دلیل عوارض جانبی داروها، از مصرف آن‌ها خودداری می‌کنند.

 

 دفیبریلاتور قلبی(ICD)

این دستگاه که زیر پوست قفسه سینه نصب می‌شود می‌تواند یک آریتمی بالقوه کشنده را متوقف کند. به طور مداوم ضربان قلب شما را کنترل می‌کند. اگر یک ریتم قلب غیر طبیعی را تشخیص دهد، شوک الکتریکی را برای تنظیم مجدد قلب به ریتم طبیعی ارائه می‌دهد. ایمپلنت ICD یک روش عمده برای درمان سندرمQT  است و می‌تواند شوک‌های نامناسب و سایر عوارض را تغییر دهد. بنابراین، تصمیم به ایمپلنت  ICD، به ویژه در کودکان، باید با دقت بررسی شود.

 

درمان سندرمQT  طولانی به صورت بالقوه در آینده

ترکیبی از پیشرفت در زمینه ژنتیک، سیستم‌های پشتیبانی بالینی-کامپیوتری که به پزشکان نسبت به تعاملات دارویی هشدار دهند و مانیتورهای دستی یا قابل حمل ممکن است به بهبود درمان افراد مبتلا به سندرم طولانی مدت QT و ارثی کمک کند.

 

تغییر سبک زندگی

علاوه بر دارو یا جراحی، پزشک ممکن است تغییرات شیوه زندگی را توصیه کند تا شانس شما را برای ایجاد خستگی مرتبط با سندرم طولانی QT یا توقف ناگهانی قلب کاهش دهد. این می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• اجتناب از داروهایی که می‌تواند فواصل طولانی QT را ایجاد کند
• مصرف مایعات زیاد در طول بیماری‌هایی که موجب استفراغ یا اسهال می‌شوند
• کاهش دمای بدن در صورت تب
• اجتناب از مواجهه با صدای بلند یا شگفت انگیز
• از موقعیت‌هایی که می‌توانند هیجان زده یا عصبانی شوند، دور می‌شوند
•     اجتناب از تمرین شدید

 

اگر علائم شما ملایم باشد یا اغلب اتفاق نیافتد، پزشک ممکن است فقط اقدامات پیشگیرانه ساده یا تغییر سبک زندگی را توصیه کند و ممکن است داروهای روزانه برایتان تجویز نکند.

 

شیوه زندگی و درمان خانگی

هنگامی که سندرم QT در شما تشخیص داده شد، چندین مرحله می‌تواند به شما در جلوگیری از عواقب جدی بعدی و درمان سندرم QT کمک کند، از جمله:

 

فعالیت بیش از حد نداشته باشید

اگر سندرم QT دارید، ممکن است نیازی به ورزش کردن نداشته باشید. پزشک ممکن است انجام فعالیت‌های سنگین را به ویژه زمانی که تنها هستید را برای شما منع کند.رورزش شدید ممکن است خطرناک باشد و برای برخی افراد مبتلا به سندرم QT طولانی توصیه نمی‌شود. با این حال، ممکن است افراد دیگر خطر کمتری برای عوارض آن داشته باشند و بتوانند ورزش‌های سنگین و حتی ورزش‌های رقابتی را ادامه دهند.

علائم خود را بشناسید کاملاً، از علائمی که می‌تواند به شما در مورد ریتم‌های نامنظم قلب هشدار دهد و جریان خون به مغز  را کاهش دهد، مانند احساس غش. با این حال، اگر سندروم QT با دقت کنترل شود، احتمالاً به طور کلی بعید است که به CPR یا AED احتیاج داشته باشید.

 

توصیه

خانواده‌هایی که دارای سندرم کیوتی ارثی هستند بهتر است با یک متخصص مغز و اعصاب، مشاور ژنتیک و یک درمانگر مشورت کنند.