تشخیص آریتمی قلب با انواع اکوگاردیوگرافی
آریتمی های قلبی به هرگونه ناهنجاری یا اختلال در میوکارد اشاره دارد و ممکن است نشان دهنده بیماری قلبی ساختاری و عوارض قابل توجه قلبی عروقی و مرگ ناگهانی قلبی باشد. چندین آزمایش می تواند به پزشک کمک کند تا آریتمی را تشخیص دهد و اثربخشی درمان آن را کنترل کند.
مانیتور هولتر در تشخیص آریتمی قلبی
مانیتور هولتر (یا مانیتور نوار قلب) به عنوان یک ضبط کننده کوچک، قابل حمل الکتروکاردیوگرام (EKG یا ECG) است.
هولتر ریتم می تواند 24 ساعت یا بیشتر سیگنال های الکتروکاردیوگرافی مداوم قلب را ضبط کند. این کار به پزشکان فعالیت الکتریکی قلبرا در یک بازه زمانی طولانی مدت می دهد، برخلاف نوار قلب که ضربان قلب لحظه ای را در چند دقیقه ضبط می کند.
پزشک متخصص ممکن است از شما بخواهد در مدتی که از هولتر ریتم استفاده می کنید فعالیت ها و علائم خود را در دفترچه ای یادداشت کنید. بعداً، نتایج مانیتور هولتر را می توان با گزارش روزانه مقایسه کرد تا فعالیت ها و علائم شما با داده های ثبت شده توسط هولتر مطابقت داده شود.
مانیتور ترانستلفونیک
در مورد آریتمی مشکوک که به ندرت اتفاق می افتد یا به سرعت منتقل می شود، ممکن است پزشک پیشنهاد کند که از یک مانیتور ترانستلفونیک یا مانیتور رویداد استفاده کنید.
انواع مختلف نمایشگرهای رویداد با به صوت دستبند، گیره انگشتی یا زیر پوستی به مدت یک تا دو ماه به بدن فرد متصل می شود. این دستگاه داده های مربوط به سیستم الکتریکی قلب شما را ثبت و ذخیره می کند. سپس این نتایج برای تجزیه و تحلیل به پزشک ارسال می شود.
تست ورزش / تست استرس
تست تردمیل که گاهی اوقات آن را تست ورزش یا تست استرس ورزشی می نامند، می تواند به تشخیص افرادی مبتلا به آریتمی که در هنگام ورزش رخ می دهد، کمک کند.
در تست ورزش، در حالی که ضربان قلب شما کنترل می شود، روی تردمیل راه می روید یا می دوید یا با دوچرخه ثابت می زنید. این کار می تواند ضربان قلب را تحریک کرده و به پزشک اجازه می دهد تا ضربان غیر طبیعی قلب را مطالعه کند.
تست میز تیلت
اگر دچار عدم تعادل، غش و یا آریتمی های ناگهانی شده اید، ممکن است پزشک برای شما آزمایش میز تیلت را توصیه کند. این آزمایش نشان می دهد که چگونه ضربان قلب و فشار خون شما هنگام تغییر موقعیت از حالت درازکش به ایستاده و یا برعکس پاسخ می دهند
در این آزمایش ممکن است یک کاتتر در شریان قرار گیرد تا فشار خون را از داخل رگ کنترل کند.
در صورت کشف علت غش، می توان از طریق یک لوله داخل وریدی داروهایی را برای جلوگیری از تکرار غش استفاده کرد.
آزمایش الکتروفیزیولوژیک (EP) و آریتمی
آزمایش الکتروفیزیولوژیک، که گاهی اوقات EP نامیده می شود، می تواند آریتمی های مشکوک را نشان دهد.
در این روش که تحت بی حسی موضعی انجام می شود، کاتترهای الکترود موقت از طریق رگهای محیطی (یا شریان ها) با استفاده از فلوروسکوپ به قلب هدایت می شوند. این کاتترها در دهلیزها، بطن ها یا هر دو مستقر می شوند. این ابزار سیگنال های الکتریکی قلب را ضبط کرده و مسیر تکانه های الکتریکی را در طی هر ضربان قلب ثبت می کنند.
این آزمایش می تواند آریتمی های نادر را تشخیص دهد. به خصوص با تحریک تاکی کاردی نهفته (ضربان قلب سریع) یا برادی کاردی (ضربان قلب کند) به فرایند تشخیص آنها کمک می کند.
روش الکتروفیزیولوژیک از راه مری
در این روش، یک کاتتر نازک و انعطاف پذیر به داخل سوراخ بینی شما وارد شده و در مری قرار می گیرد. مری به حفرهی فوقانی قلب نزدیک است و ثبت ضربان قلب از آن دقیقتر از نوار قلب خواهد بود. مجاورت کاتتر با قلب نتایج دقیق تری را نسبت به EKG معمولی فراهم می کند.
الکتروفیزیولوژیک از راه مری می تواند آریتمی های غیرقابل پیش بینی را برای تشخیص تحریک کند. برای تعیین موثرترین رویکرد، می توان از دارو نیز در حین تست استفاده کرد.
اکوکاردیوگرافی
در اکوکاردیوگرافی یا اکوی قلب با استفاده از امواج فراصوت، اندازه، ساختار و عملکرد قلب شما نمایش داده می شود. در انواع اکوکاردیوگرافی از امواج صوتی به همانند آزمایش سونوگرافی استفاده می کند.
اکوکاردیوگرافی اغلب اطلاعات ارزشمندی در مورد قلبی که دچار آریتمی است در اختیار پزشک متخصص قلب قرار می دهد. متداول ترین نوع اکوکاردیوگرافی اکوکاردیوگرافی ترانستوراسیک (TTE) است.
در اکثر موارد، آریتمی بی خطر است اما ممکن است نشان دهنده یک مشکل جدی در قلب باشد. در صورت بروز علائم آریتمی شدید، باید به پزشک مراجعه کنید.
منبع: