بازسازی عروقی با لیزر ترانس میوکارد (TMLR یا TMR)
عضله قلب نیز مانند هر عضو یا بافت دیگر بدن، برای زنده ماندن به خون غنی از اکسیژن نیاز دارد و این خون را از عروق کرونر دریافت میکند. در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر (CAD)، عروق کرونر مسدود و بیمار هستند و نمیتوانند خون کافی به قلب برسانند. کمبود خون غنی از اکسیژن در قلب، ایسکمی نامیده میشود. نرسیدن اکسیژن کافی به عضله قلب، خطر حمله قلبی را افزایش میدهد و ممکن است باعث ایجاد شرایط دردناکی موسوم به آنژین شود. بازسازی عروق با روش لیزر ترانس میوکارد یکی از روش های کاهش درد آنژین است.
اغلب بهترین درمان آنژین، بایپس عروق کرونر است، اما این جراحی میتواند برای برخی بیماران مبتلا به بیماری قلبی شدید یا سایر مشکلات سلامتی، بسیار خطرناک باشد. همچنین برای برخی بیماران با سابقه زیاد جراحی بایپس عروق کرونر، ممکن است امکان جراحی بایپس مجدد نباشد. برای چنین افرادی که امکان استفاده از جراحی بای پس ندارند، روشی موسوم به بازسازی عروق با لیزر ترانس میوکارد (TMLR یا TMR) پیشنهاد میشود. این روش نمی تواند CAD را درمان کند، اما ممکن است درد آنژین را کاهش دهد.
بازسازی عروقی با لیزر ترانس میوکارد (TMLR)
بازسازی عروقی با لیزر ترانس میوکارد (TMLR) نوعی جراحی است که از لیزر برای ایجاد برشهای کوچک در عضله قلب و دسترسی به محوطه پایین سمت چپ قلب (بطن چپ) استفاده میکند. بطن چپ عامل پمپاژ اصلی قلب است.
پس از لیزر ترانس میوکارد، با ورود خون غنی از اکسیژن به بطن چپ، بخشی از آن خون میتواند از کانالهای کوچک وارد قلب شده و اکسیژن بسیار لازم برای ماهیچه گرسنه قلب را تامین کند.
هیچ کس واقعا نمی داند که چرا TMLR به کاهش درد آنژین کمک میکند. برخی از پزشکان احتمال میدهند که TMLR به رشد رگهای خونی کوچک جدید در دیواره عضله قلب (آنژیوژنز) کمک میکند. رگهای خونی جدید خون بیشتری به عضله قلب میرسانند و به سلامت آن کمک میکنند. برخی دیگر گمان میکنند که لیزر TMLR برخی از اعصاب عامل درد در عضله قلب را از بین میبرد. برخی نیز عقیده دارند تاثیر جراحی صرفا صوری است؛ بیماران اثر دارونما را احساس میکنند، یعنی صرفا به دلیل دریافت درمان احساس بهتری دارند، نه به این دلیل که درمان واقعاً مؤثر بوده است.
پزشکان با مطالعه قلب تمساح و مار که در آن خون مستقیماً از بطن و از مسیر عضله و نه از طریق عروق کرونر به عضله قلب میرسد، ایده TMLR را مطرح کردند. آنها فکر کردند که این روش ممکن است در قلب انسان نیز موثر باشد.
TMLR یک روش جراحی است که میتواند بر روی قلب در حال تپیدن و پر از خون انجام شود، یعنی نیازی به دستگاه قلبی ریوی ندارد. از آنجا که جراحان حفرههای قلب را باز نمی کنند، بنابراین لیزر ترانس میوکارد جراحی قلب باز نیست.
لیزر ترانس میوکارد چگونه انجام می شود؟
به جز موارد اورژانسی، زمان جراحی با هماهنگی میان پزشک و بیمار تعیین میشود. جراح و متخصص قلب را در جریان هر گونه تغییر در وضعیت سلامت خود از جمله علائم سرماخوردگی یا آنفولانزا بگذارید. ابتلا به هر نوع عفونت ممکن است بر بهبودی شما تأثیر بگذارد. همچنین، فهرستی از تمام داروهای مصرفی (تجویز شده، بدون نسخه و مکملها) را با متخصص قلب و جراح خود بررسی کنید. قبل از جراحی، ممکن است لازم باشد آزمایشاتی مانند نوار قلب (ECG یا EKG)، آزمایش خون، آزمایش ادرار و عکس قفسه سینه انجام دهید تا جراح در جریان آخرین اطلاعات سلامت شما قرار بگیرد.
اگر سیگار میکشید، دکتر از شما خواهد خواست که حداقل 2 هفته قبل از تاریخ جراحی سیگار را کنار بگذارید، زیرا سیگارکشیدن میتواند منجر به مشکلات لخته شدن خون و مشکلات تنفسی شود. شب قبل از جراحی، از شما خواسته میشود حمام کنید تا میزان آلودگی روی پوست کاهش پیدا کند.
در طول عمل، بیمار با کمک داروی مخصوص (بیهوشی) بیهوش میشود. از آنجاکه بیهوشی با شکم خالی مطمئن تر است، از بیمار خواسته میشود که از نیمه شب قبل از جراحی چیزی نخورد. اگر بعد از ساعت 12 شب قبل از جراحی چیزی خوردید یا آشامیدید، حتما به متخصص بیهوشی و جراح خود اطلاع دهید.
پزشک متخصص قلب و جراح اطلاعات کاملی از مراحل جراحی در اختیار شما خواهند گذاشت، اما برخی موراد اساسی که میتوانید انتظار داشته باشید به شرح زیر است:
روز جراحی
- بیمار اغلب یک روز قبل یا گاهی صبح روز جراحی در بیمارستان بستری میشود. دیسکهای فلزی کوچکی (الکترود) که به قفسه سینه متصل میشوند به یک دستگاه نوار قلب متصل هستند که ریتم قلب و فعالیت الکتریکی آن را کنترل میکند. ناحیه ای که قرار است لوله پلاستیکی (موسوم به لاین) در شریان مچ دست قرار گیرد، توسط بیحسکننده موضعی بیحس میشود. لاین درون وریدی (IV) به رگ وارد شده و در مدت عمل، داروی بیهوشی را وارد خون میکند. پیش از ورود به اتاق عمل، به بیمار چیزی برای آرام شدن (مسکن خفیف) داده میشود.
- بعد از بیهوشی کامل، لوله متصل به دستگاه تنفس وارد نای شده و تنفس را کنترل میکند. لوله دیگری از طریق بینی به گلو و معده وارد میشود تا از تجمع مایعات و هوا در معده جلوگیری کند، بنابراین بیمار هنگام به هوش آمدن احساس بیماری و نفخ نخواهد داشت. لوله نازکی به نام کاتتر به مثانه وارد میشود تا ادرار تولیدشده در طول عمل را جمعآوری کند.
- پزشک متخصص قلب و عروق به عنوان سرپرست تیم جراحی، توسط دستیاران، متخصص بیهوشی و پرستاران جراحی همراهی میشود.
- ابتدا جراح به منظور دسترسی به بطن چپ، برشی در سمت چپ قفسه سینه ایجاد میکند. سپس با کمک لیزر دیاکسیدکربن ویژه، بین 20 تا 40 کانال کوچک به عرض حدود 1 میلیمتر یا به اندازه سر یک سنجاق در عضله قلب ایجاد میشود. این مرحله در زمان سیستول (پمپاژ خون) قلبی انجام میشود، زمانی که دیوارههای قلب ضخیم تر هستند و کمترین آسیب را میبینند.
- کانالها ممکن است چند ثانیه خونریزی کنند، اما وقتی جراح به آرامی با انگشت روی آنها فشار آورد، خونریزی متوقف میشود. روی کانالها از بیرون با یک لخته خون بسته میشود، اما در داخل قلب کانالها باز میمانند.
- کل TMLR کامل حدود 2 ساعت طول میکشد.
- گاهی، بخشی از قلب را میتوان با جراحی بایپس درمان کرد، در حالی که درمان بخش دیگر با کمک TMLR انجام میشود. در این حالت، لازم است هر دو عمل جراحی با هم انجام شود.
زمان ریکاوری لیزر ترانس میوکارد
- انتظار میرود بیمار حداقل 4 تا 7 روز در بیمارستان بستری شود.
- بهبودی کامل پس از بازسازی عروقی با لیزر ترانس میوکارد ممکن است بسیار طول بکشد. بیمار نیاز به استراحت و محدودکردن فعالیتهای معمول دارد. ممکن است پزشک یک برنامه ورزشی یا یک برنامه توانبخشی قلبی را پیشنهاد دهد.
- برای مشاغل اداری، معمولاً میتوان ظرف 4 تا 6 هفته به سر کار بازگشت. کسانی که مشاغل از نظر فیزیکی سختتری دارند ممکن است نیاز به استراحت بیشتری داشته باشند.
مراقبتهای پس از TMLR
اغلب، جراحی TMLR منجر به کاهش عوارض مشکل قلبی عروقی و آنژین میشود، اگرچه ممکن است مشاهده بهبود 3 ماه یا بیشتر طول بکشد.
بیماران متوجه میشوند که پس از TMLR میتوانند تمام فعالیتهایی را که پیش از این باعث درد میشد، انجام دهند. همچنین ممکن است متوجه شوند که نیازی به مصرف داروهای قلبی از جمله نیتروگلیسیرین ندارند.
مطالعات نشان داده است که 1 سال پس از جراحی، 80 تا 90 درصد بیماران تحت درمان با لیزر ترانس میوکارد نسبت به قبل از جراحی احساس بهتری دارند. آنها همچنین خطر حمله قلبی کمتری دارند.