A-Z

آنژیوپلاستی با بالون و استنت

بیماری عروق کرونر (CAD) شایع ترین بیماری قلبی در جهان است که اغلب بر اثر گرفتگی (تصلب) شرایین روی می‌دهد، یعنی زمانی که ماده ای مومی شکل داخل شریان‌های رساننده خون به قلب تجمع کرده و با ایجاد پلاک، شریان باریک و جریان خون به قلب دشوارتر می‌شود. برای تسکین درد آنژین ناشی از CAD داروهایی وجود دارد، اما، از آنجایی که داروها نمی توانند شریان‌های مسدود شده را پاک کنند، برای کاهش خطر حمله قلبی در شریان کرونر بسیار باریک ممکن است به درمان‌های دیگر نیاز باشد. یکی از این روش ها، مداخله عروق کرونر از راه پوست (PCI)، مانند آنژیوپلاستی با بالون یا استنت است.

آنژیوپلاستی با بالون

متخصصین قلب مداخله ای برای باز کردن عروق باریک از آنژیوپلاستی کمک می‌گیرند. آنها از یک لوله بلند و نازک به نام کاتتر استفاده می‌کنند که یک بالون کوچک در نوک خود دارد. بالون در محل انسداد شریان باد می‌شود تا پلاک روی دیواره شریان چسبیده یا فشرده شود. این روش آنژیوپلاستی را آنژیوپلاستی عروق کرونر از راه پوست (PTCA) نیز می‌گویند.

اگرچه کاربرد اصلی این روش در عروق کرونر قلب است، آنژیوپلاستی با بالون می‌تواند برای باز کردن عروق تنگ در بسیاری از قسمت‌های دیگر بدن نیز استفاده شود. به عنوان مثال، پزشکان می‌توانند آنژیوپلاستی کاروتید را برای باز کردن شریان‌های کاروتید (شریان‌هایی که به مغز خون می‌رسانند) باریک انجام دهند. سکته مغزی اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که شریان‌های کاروتید مسدود می‌شوند و مغز اکسیژن کافی دریافت نمی کند. آنژیوپلاستی همچنین می‌تواند در آئورت (شریان اصلی که از قلب شما خارج می‌شود)، شریان ایلیاک (در مفصل ران)، شریان فمورال (در ران)، شریان پوپلیتئال (پشت زانو) و شریان‌های تیبیا و پرونئال (در ساق پا) انجام شود.

روند آنژیوپلاستی بالن یا استنت‌گذاری

استنت چیست؟

ابزار کوچک توری شکلی که درون شریان کرونر قرار گرفته و مانند یک پشتیبان یا داربست رگ را باز نگه می‌دارد. بدین طریق، استنت می‌تواند جریان جون را در ماهیچه قلب بهبود بخشیده و درد آنژین را کاهش دهد. معمولا استنت‌گذاری همراه با آنژیوپلاستی بالون انجام می‌شود. در واقع در حدود 80% موارد آنژیوپلاستی بالن، استنت‌گذاری هم انجام می‌گیرد.

استنت‌گذاری نیز مانند آنژیوپلاستی می‌تواند به جز قلب در بخش‌های دیگر بدن انجام شود. استنت را می‌توان در رگ‌های کاروتید گردن، آئورت و یا شریان محیطی پا نیز نصب کرد.

این روش در آزمایشگاه کاتتریزاسیون قلب (آزمایشگاه کاتتر) انجام می‌شود. معمولاً لازم است بیمار در شب قبل از عمل، بعد از نیمه شب چیزی نخورد یا ننوشد. در صورت ابتلا به دیابت، در مورد دریافت غذا و انسولین با پزشک خود صحبت کنید، زیرا نخوردن غذا می‌تواند بر سطح قند خون تأثیر بگذارد.

در مورد داروها (نسخه ای، بدون نسخه یا مکمل)ی مصرفی، به خصوص داروهای رقیق کننده خون یا ضد پلاکت، با پزشک خود صحبت کنید. به احتمال زیاد قبل از عمل برای شما آزمایش خون، نوار قلب و عکس قفسه سینه تجویز می‌شود.

یک داروی بیهوشی با سوزن به ناحیه اطراف جایی که قرار است کاتتر وارد شود تزریق شده و ناحیه را بیحس می‌کند. سپس برش کوچکی در پوست ایجاد می‌شود تا پزشک بتواند سرخرگ مورد نظر را ببیند. کاتتر با کمک سوزن مخصوصی معمولاً در شریان پا، بازو یا مچ به بدن وارد می‌شود. اغلب پزشکان از شریان پا استفاده می‌کنند، اگرچه دسترسی به شریان رادیال (طریق مچ دست) نیز انتخابی روزافزون است. در این قسمت از عمل نباید احساس درد کنید.

پزشک به آرامی کاتتر را از طریق شریان وارد قلب کرده و از یک مانیتور ویدیویی (مانند صفحه تلویزیون) برای دیدن روند استفاده می‌کند. هنگامی که کاتتر به شریان مسدود شده رسید، با تزریق یک رنگ بی ضرر از عروق کرونر عکس می‌گیرند (آنژیوگرافی کرونر). آنژیوگرافی به پزشک کمک می‌کند تا اندازه و محل انسداد را ببیند.

پس از تشخیص محل دقیق انسداد، ابزاری موسوم به سیم راهنما از همان شریان پا عبور کرده و از محل انسداد عبور می‌کند. سپس، کاتتری که بالون بر سر آن نصب شده روی سیم راهنما به سمت انسداد پیش می‌رود. هنگامی که کاتتر به انسداد می‌رسد، بالون باد می‌شود و با انبساط بالون به پلاک فشار آورده و آن را روی دیواره شریان فشرده می‌کند. سپس بادکنک تخلیه می‌شود. پزشکان ممکن است بالون را چند بار باد کرده و تخلیه کنند. سپس کاتتر، سیم راهنما و بالون تخلیه شده خارج می‌شوند.

برای استنت‌گذاری، استنت در نوک کاتتر، بر روی بالون قرار می‌گیرد. هنگامی که بالون در محل انسداد باد می‌شود، استنت پهن می‌شود و با تخلیه بالن به همان شکل می‌ماند. سپس کاتتر، سیم راهنما و بالون تخلیه شده برداشته می‌شوند و استنت را پشت سر می‌گذارند تا شریان را باز نگه دارد.

پس از خروج ابزار، خونریزی با فشار محکم به محل ورود کاتتر متوقف شده و جراحت باندپیچی می‌شود.

این روش معمولاً حدود 1.5 تا 2.5 ساعت طول می‌کشد؛ اغلب لازم است بیمار شب را در بیمارستان بگذرانند. ممکن است تا زمان از بین رفتن تاثیر داروی آرام بخش، بیمار کمی احساس خواب آلودگی کند. پرستاران در طول شب بیمار را تحت نظر خواهند داشت تا مطمئن شوند ضربان قلب و فشار خون طبیعی است.

پس از جراحی

پس از خروج از بیمارستان، نوشیدن ماعیات کافی و اجتناب از رانندگی، استحمام و سیگار کشیدن یک یا دو روز پس از ترخیص توصیه می‌شود، همچنین باید حداقل تا 2 روز پس از عمل از ایستادن یا راه رفتن طولانی مدت خودداری کنید. در صورت استنت‌گذاری، باید به مدت 30 روز از ورزش شدید اجتناب کنید.

برای آنژیوپلاستی با یا بدون استنت، مصرف روزانه آسپرین تا آخر عمر لازم است. پس از استنت‌گذاری لازم است یک سال یا بیشتر از داروی رقیق کننده خون یا درمان ضد پلاکت استفاده شود. میزان و چگونگی مصرف دارو به تصمیم پزشک بستگی دارد.

حدود 35 تا 40 درصد بیمارانی که آنژیوپلاستی با بالون انجام می‌دهند در معرض خطر انسداد بیشتر در ناحیه تحت درمان هستند. به این حالت تنگی مجدد می‌گویند. تنگی مجدد معمولاً در عرض 6 ماه پس از آنژیوپلاستی با بالون رخ می‌دهد و ممکن است حتی شریان‌های با استنت را نیز درگیر کند. تنگی مجدد در حدود 20 درصد از بیماران مبتلا به استنت رخ می‌دهد. در صورت بروز تنگی مجدد، بیماران ممکن است نیاز به آنژیوپلاستی یا استنت مجدد با بالون داشته باشند.

پیشگیری از تنگی مجدد

پزشکان همیشه در تلاش هستند تا راه‌های جدیدی برای جلوگیری از بسته شدن مجدد شریان‌ها پس از عمل آنژیوپلاستی یا استنت ارائه دهند. در سال‌های اخیر، پزشکان از انواع جدیدی از استنت‌ها استفاده کرده اند. برخی از آنها با داروهایی پوشانده شده اند که به جلوگیری از بسته شدن مجدد رگ کمک می‌کند. این استنت‌های پوشش داده شده داروی خود را به آرامی در بافت اطراف استنت آزاد می‌کنند و باعث کاهش یا توقف تنگی مجدد می‌شوند. استنت‌های پوشش داده شده نویدبخش موفقیت بلندمدت این روش هستند.

محققان همچنین در حال طراحی استنت‌های کوچک‌تر و استنت‌های سفارشی برای عروق کوچک‌تر، و استنت برای عروق با گرفتگی‌های زیاد مانند عروق با شاخه‌های جانبی هستند. استنت‌های دیگر با داروهای رقیق کننده خون پوشانده می‌شوند تا از تشکیل لخته‌های خون در داخل استنت جلوگیری کنند. اخیراً، محققان شروع به ساخت استنت‌های غیرفلزی کرده‌اند که در گذر زمان در شریان حل می‌شوند. این استنت‌ها شریان را باز نگه داشته و نتایجی مشابه استنت‌های فلزی دارند، اما خطر تنگی مجدد را کاهش می‌دهند زیرا در شریان باقی نمی‌مانند.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا
نوبت دهی فوق تخصص قلب ویژه نوروز 1402
خدمت جدید مرکز قلب و عروق بهار
خدمت جدید مرکز قلب و عروق بهار
راه اندازی بخش تخصصی واریس