کاردیومیوپاتی محدودکننده

کاردیومیوپاتی به مجموعه ای از تغییرات در عملکرد ماهیچه قلب اشاره دارد. این تغییرات باعث می شود تا قلب خون کافی به قلب نرسد. کاردیومیوپاتی محدودکننده، نادرترین نوع کاردیومیوپاتی به شمار می آید. در این نوع عارضه، ماهیچه های حفره های پایینی قلب یعنی بطن ها سفت می شوند و در نتیجه، نمی توانند پر از خون شوند. این امر منجر به نارسایی قلب می شود، فشار بر روی قلب را افزایش داده و حتی در ریه ها هم احتمال تجمع مایعات وجود دارد.

علائم کاردیومیوپاتی محدودکننده

با بدتر شدن وضعیت بدن و با پیشرفت کاهش انعطاف پذیری عضلات قلب، ممکن است شاهد علائم زیر باشید:

• درد سینه
• سرگیجه
• حالت تهوع
• تورم پاها و قوزک پا
• افزایش وزن
• تنگی نفس (در حین انجام فعالیت یا حتی در حال استراحت)
• سرفه

علت بروز کاردیومیوپاتی محدود کننده

در مورد کاردیومیوپاتی محدودکننده می توان گفت که ماهیچه قلب در ابعاد نرمالی قرار دارد یا اینکه کمی بزرگ تر شده است. در بیشتر اوقات، قلب به طور نرمال خون را پمپاژ می کند، ولی بین ضربان های قلب و زمانی که خون به بدن برمی گردد، مثل حالت عادی ریلکس نمی شود. با اینکه مشکل اصلی در کاردیومیوپاتی محدود کننده، پر شدن غیرعادی قلب است، ولی با پیشرفت بیماری مساوی است با پمپاژ غیرصحیح خون.

عملکرد غیرعادی قلب هم می تواند بر روی ریه ها و سایر سیستم های بدن تأثیر بگذارد. در کل کاردیومیوپاتی محدودکننده در موارد محدودی دیده می شود.

یکی از شایع ترین علل بروز کاردیومیوپاتی محدودکننده، آمیلوئیدوز و اسکار یا جای زخم در قلب به دلیل ناشناخته است. بیماری آمیلوئیدوز به جمع شدن بین سلولی آمیلوئید در نسوج مختلف گفته می شود. البته، بعد از کاشت قلب هم احتمال بروز کاردیومیوپاتی محدوکننده وجود دارد.

عفونت های ویرووسی هم می تواند یکی از دلایل مهم بروز کاهش انعطاف پذیری عضلات قلب باشد. سایر بیماری ها و روش های درمانی ای که برای آنها استفاده می شود هم می تواند کاردیومیوپاتی محدودکننده را به دنبال داشته باشد؛ مثل بیماری مادرزادی قلبی، ضربان قلب نامنظم، بیماری های مربوط به بافت قلب مثل فیبروز و سندرم لفلر یا انواع روش های شیمی درمانی در بیماری سرطان.

تشخیص

برای تشخیص کاردیومیوپاتی محدودکننده از روش هایی مثل تست های فیزیکی، گوش دادن به ضربان قلب و گرفتن فشار خون استفاده می شود.

از نوار قلب تیز برای بررسی عملکرد بطن های قلب استفاده می شود. علاوه بر الکتروکاردیوگرام، ممکن است آزمایش های زیر هم از شما گرفته شود:

•  آزمایش خون و ادرار
•  سی تی اسکن قلب
•  ام آر آی
•  تست ژنتیک
•  کاتتریزاسیون قلب راست.

کاردیومیوپاتی محدودکننده چگونه درمان می شود؟

برای درمان کاردیومیوپاتی محدودکننده از روش های زیر استفاده می شود:

•  برای کاهش تورم پاها می توان از داروهای ادرارآور استفاده کرد.
•  تجویز داروهایی مثل مسدودکننده های کانال کلسیم یا بتا برای کاهش حجم کاری قلب و بهبود کارایی آن.
•  برای پمپاژ بهتر قلب هم می توان از بازدارنده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین استفاده کرد.

بعضی از بیماران هم به جراحی کاشت قلب نیاز دارند.

چگونه می توان ریسک ابتلا به کاردیومیوپاتی محدودکننده را کاهش داد؟

کاردیومیوپاتی محدودکننده باعث می شود تا قلب شما به فعالیت بیشتری برای پمپاژ خون نیاز داشته باشد. حتما با پزشک در مورد روش های کاهش فعالیت قلب مشورت کنید. با اینکه نمی توانید از شرایطی که منجر به بروز کاردیومیوپاتی محدودکننده می شود پیشگیری کنید، ولی با سالم نگه داشتن قلب خود می توانید کمک زیادی به خودتان کنید؛ مثلا شما می توانید:

•  فشار خون خود را کنترل کنید
•  وزن سالمی داشته باشید
•  استرس خود را کاهش دهید.

اگر به بیماری کاردیومیوپاتی محدودکننده مبتلا شوید، چگونه می توانید از خودتان محافظت کنید؟

اگر به بیماری کاردیومیوپاتی محدودکننده مبتلا شده اید، حتما به طور دقیق دستورالعمل های پزشک را اجرا کنید. داروهای تجویز شده را سر وقت مصرف کنید. ممکن است به تغییراتی در سبک زندگی هم نیاز داشته باشید. مثل:

•  رژیم غذایی فاقد نمک
•  ورزش کردن.

کاردیومیوپاتی محدودکننده بر روی ماهیچه قلب تأثیر می گذارد. عوامل متعددی ریسک ابتلا به کاهش انعطاف پذیری عضلات قلب را افزایش می دهد؛ مثل سن بالای 60 سال، مصرف داروهای مختلف، استعمال دخانیات، چاقی و مشکلات مرتبط به آن. اگر نشانه های کاردیومیوپاتی محدود کننده پیشرفت کند و دچار درد سینه، خستگی یا تنگی نفس شده اید، باید فورا با پزشک تماس بگیرید.