آنژیوگرافی عروق | باید ها و نباید ها
آنژیوگرافی یک تکنیک تصویربرداری پزشکی است که می تواند هم تشخیصی و هم درمانی باشد، تصویری از داخل عروق، شریانها و قلب می دهد. این کار عموماَ با تزریق ماده حاجب رادیواکتیو در رگ های خونی و تصویربرداری با استفاده از تکنیک های مبتنی بر اشعه ایکس مانند فلوروسکوپی انجام می شود. آنژیوگرافی برای تشخیص انسداد و سایر مشکلات عروق خونی استفاده می شود.
آنژیوگرافی چیست؟
اگر شما به آنژین (درد قفسه سینه ) و یا به بیماری عروق کرونر که در آن عروق باریک می شوند مبتلا هستید، بیشتر در معرض ابتلا به میوکاردیت و سکته قلبی خواهید بود. پزشک معالج شما ممکن است روشی را برای شناسایی مشکلات جدی قلب و عروق شما توصیه کند. این روش به عنوان آنژیوگرافی شناخته می شود.
در حقیقت آنژیو گرافی معاینه عروق خونی است که می تواند انسداد گردش خون را در عروق بررسی کند. در این آزمایش از یک ماده رادیواکتیو استفاده می شود تا ضمن تهیه اطلاعات دقیق درباره عملکرد قلب، فشار خون و میزان اکسیژن خون، مسیرهای رگهای خونی را نیز به تصویر بکشد. آنژیوگرافی معمولاَ با استفاده از بی حسی موضعی با آرام بخش انجام می شود. پزشک سوزنی را در شریان کشاله ران شما وارد می کند و از طریق یک لوله نازک به نام سوند، ماده رنگی مخصوصی را تزیق می کند، این ماده هر گونه مشکل احتمالی یا ناهنجاری را در رگهای خونی شما نشان می دهد.
آنژیوگرافی معمولاً با استفاده از بی حسی موضعی با آرام بخش انجام می شود.
- معمولاً برای دسترسی به عروق، آنژیوگرافی با سوزن در شریان ران (کشاله ران) وارد شده، شروع می شود.
- پس از برقراری دسترسی، کاتترها (لوله های نازک) و سیمها از طریق سیستم شریانی به منطقه مورد کشیده می شوند.
- یک ماده رادیواکتیو تزریق می شود، سپس با استفاده از اشعه ایکس تصاویر گرفته می شوند. به این ترتیب جریان رنگ در عروق قابل مشاهده شده و نواحی دارای انسداد عروق مشخص می شود. پزشک با استفاده از نتایج آنژیوگرافی و علائم بیمار، شدت و خصوصیات انسداد در مورد نوع درمان تصمیم می گیرد.
- بر حسب نتایج، چنانچه انسداد عروق وجود داشته باشد، دو روش درمانی رایج که در حین آنژیوگرافی ارائه می شود، آنژیوپلاستی بالون (بالن گذاشتن) و قرارگیری استنت(فنر گذاشتن) است.
- تشخیص و نمایش تمام جزئیات شریان‌های داخل مغز، قلب و کلیه‌ها
- نشان دادن انسدادهای داخل رگ‌ها
نکاتی که باید درباره آنژیوگرافی بدانید:
- اغلب در اوایل دوران بارداری توصیه نمی‌شود.
- آنژیوگرافی مقدار بسیار کمی تشعشات دارد. این مقدار، بستگی به تعداد عکس‌های گرفته شده و بخشی از بدن که آنژیوگرافی بر روی آن انجام می‌گیرد دارد.
- احتمال بسیار کمی وجود دارد که در درازمدت بر اثر این تشعشعات دچار سرطان شوید.
- آنژیوگرافی در زمانی‌که در حال استفاده از دارو هستید (مخصوصاً داروهای انعقاد خون و دیابت) توصیه نمی‌شود.
- اگر بیماری کلیوی دارید توصیه نمی‌شود.
- اگر به ماده حاجب حساسیت نشان دهید، استفاده از آن پیشنهاد نمی‌شود. این حساسیت ممکن است حالت تهوع، عطسه، استفراغ، احساس خارش، کهیر و سرگیجه باشد. البته واکنش‌های دیگری نیز ممکن است رخ دهند، ولی به‌ندرت اتفاق می‌افتند.
- عفونت، خونریزی یا صدمه دیدن محل تزریق نیز مانع آنژیوگرافی می‌شود.
- و در آخر، اگر رگ خونی موردنظر ضعیف باشد و یا خون در آن لخته شود، آنژیوگرافی توصیه نمی‌شود.
بعد ازآنژیوگرافی چه انتظاری می توان داشت؟
آنژیوگرافی ها (با یا بدون آنژیوپلاستی بالون / استنت گذاری) روشهای سرپایی هستند و معمولا بیماران ً در همان روز به خانه بر می گردند.
پس از انجام آنژیوگرافی، برای جلوگیری از خونریزی در محل دسترسی شریان بیمار باید ۶ -۴ ساعت در اتاق انتظار استراحت کند.
برای آنژیوگرافی غالباً از آرامبخش استفاده می شود و بیمار قادر به رانندگی نخواهد بود. این نکته باید مد نظر قرار گیرد.
پس از آنژیوگرافی، به مدت ۲ روز از بلند کردن وسایل سنگین و خم شدن خودداری شود تا خطر خونریزی در محل ورود به شریان کاهش یابد. اکثر فعالیتهای دیگر را می توان از سر گرفت.
