آزمایش های تشخیصی اولیه

امروزه بسیاری از آزمایش های تشخیصی اولیه به پزشکان نشان می دهند که آیا شما دچار بیماری قلبی عروقی شده اید یا خیر و روند پیشرفت بیماری شما را نمایان می کنند.

پزشک معالج بر اساس علائم بالینی، سابقه پزشکی و بیماری شما تصمیم می گیرد که کدام آزمایش های تشخیصی اولیه برای شما مناسب است.

در معاینات فیزیکی استاندارد، پزشکان نخست برخی از بررسی های اولیه را برای شما انجام می دهد. مثلا با گوشی پزشکی به صدای قلب شما گوش می دهند. آنها با گوش دادن به هر صدای غیر طبیعی قلبی حتی می توانند انواع بیماری های دریچه قلب را تشخیص دهند.

پزشکان با کمک دستگاه فشار خون (فشارسنج) فشار خون شما را اندازه گیری می کنند. در اندازه گیری فشار خون دو بخش فشار خون اندازه گیری می شود:

• فشار سیستولیک: عدد بالاتری است که نشان دهنده نیروی جریان خون در رگ هنگام تپش قلب است.
• فشار دیاستولیک: عدد پایین‌تر است که نشان دهنده نیروی جریان خون در داخل رگ‌ و هنگام استرحات قلب است.

 اعداد فشار خون بر حسب میلی‌متر جیوه (mg) نشان داده می شود. برای مثال، قرائت 120/80 میلی متر جیوه به معنای فشار سیستولیک 120 و فشار دیاستولیک 80 میلی متر جیوه است.

در گام بعدی پزشکان برای تشخیص بهتر ممکن است عکس برداری را به برای شما تجویز کنند تا لایه های بیشتری از قلب را مورد بررسی قرار دهند.

اکثر آزمایش های تشخیصی اولیه شرح داده شده در این بخش به صورت سرپایی انجام می شود، به این معنی که شما مجبور نیستید در بیمارستان بستری شوید. مگر اینکه پزشک معالجتان تشخیص دهد که بیماری شما جدی است و نیاز به انجام آزمایشات تشخیصی جامع و با دقت بالاتری دارید.