افتادگی دریچه میترال و جراحی های غیر قلبی

افتادگی دریچه میترال از جمله مشکلاتی است که درمان‌های مختلف براساس شرایط فرد بیمار دارد. این بیماری می‌تواند کاملا بی خطر باشد یا حتی ممکن است جان انسان را تهدید کند. در این مطلب با ماهیت افتادگی دریچه میترال یا پرولاپس دریچه میترال آشنا خواهید شد و انواع ریسک‌های درمانی آن را خواهید شناخت.

دریچه میترال چیست؟

دریچه میترال بین دهلیز چپ و بطن چپ قرار دارد و از دو فلپ تشکیل شده است. به طور معمول فلپ‌ها در طول انقباض بطن چپ (سیستول) توسط طناب وتری قلب (طناب‌های کوچک تاندون که فلپ‌ها را به عضلات قلب متصل می‌کنند) محکم بسته می‌شوند.

در پرولاپس دریچه میترال، فلپ‌ها بزرگ می‌شوند و به سمت داخل به سمت دهلیز چپ کشیده می‌شوند، گاهی اوقات در طول سیستول به هم می‌خورند و ممکن است مقداری از جریان برگشتی خون را به دهلیز چپ (نقص برگشت) پس بدهند.

انواع پرولاپس دریچه میترال چیست؟

علت پرولاپس دریچه میترال مشخص نیست، اما تصور می‌شود که با عوامل مبتنی بر وراثت مرتبط باشد. اشکال اولیه و ثانویه افتادگی دریچه میترال در زیر توضیح داده شده است.

افتادگی اولیه دریچه میترال: افتادگی اولیه با ضخیم شدن یک یا هر دو فلپ دریچه مشخص می‌شود. اثرات دیگر فیبروز (اسکار) سطح فلپ، نازک شدن یا طولانی شدن طناب‌های وتر و رسوب فیبرین روی فلپ‌ها است. شکل اولیه پرولاپس دریچه میترال اغلب در افراد مبتلا به سندرم مارفان یا سایر بیماری‌های بافت همبند ارثی دیده می‌شود، اما این عارضه اغلب در افرادی که هیچ نوع بیماری قلبی دیگری ندارند، وجود دارد.

افتادگی ثانویه دریچه میترال: در افتادگی ثانویه دریچه میترال، فلپ‌ها ضخیم نمی‌شوند. افتادگی ممکن است به دلیل آسیب ایسکمیک (ناشی از کاهش جریان خون در نتیجه بیماری عروق کرونر) به عضلات پاپیلاری متصل به طناب‌های وتر یا تغییرات عملکردی در میوکارد باشد. افتادگی ثانویه دریچه میترال ممکن است در نتیجه آسیب به ساختارهای دریچه‌ای در طی انفارکتوس حاد میوکارد، بیماری روماتیسمی قلبی یا کاردیومیوپاتی هیپرتروفیک (زمانی که توده عضلانی بطن چپ قلب بزرگتر از حد طبیعی باشد رخ می‌دهد) باشد.

علائم افتادگی دریچه میترال چیست؟

افتادگی دریچه میترال ممکن است هیچ علامتی ایجاد نکند. موارد زیر شایع‌ترین علائم پرولاپس دریچه میترال است. اگر چه هر فردی ممکن است تجربه متفاوتی از علایم را داشته باشد. علائم ممکن است بسته به درجه افتادگی موجود متفاوت باشد و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تپش قلب (احساس ضربان سریع یا نامنظم قلب): شایع‌ترین شکایت در بین بیماران مبتلا به افتادگی دریچه میترال است. تپش قلب معمولاً با انقباضات زودرس بطنی همراه است (بطن‌ها زودتر از آنچه باید می‌زنند)، اما ریتم‌های فوق بطنی (ریتم‌های غیرطبیعی که از بالای بطن‌ها شروع می‌شود) نیز شناسایی شده است. در برخی موارد، بیماران ممکن است بدون اختلال ریتمی (ریتم نامنظم قلب) تپش قلب را تجربه کنند.

درد قفسه سینه: درد قفسه سینه مرتبط با افتادگی دریچه میترال با درد قفسه سینه مرتبط با بیماری عروق کرونر متفاوت است و یک شکایت مکرر است. معمولا درد قفسه سینه مانند آنژین کلاسیک نیست، اما می‌تواند عود کننده و ناتوان کننده باشد.

بسته به شدت نشت به دهلیز چپ در طی سیستول (نارسایی میترال)، دهلیز چپ یا بطن چپ ممکن است بزرگ شده و منجر به علائم نارسایی قلبی شود. این علائم شامل ضعف، خستگی و تنگی نفس است.

بسته به شدت نشت به دهلیز چپ در طی سیستول (نارسایی میترال)، دهلیز چپ یا بطن چپ ممکن است بزرگ شده و منجر به علائم نارسایی قلبی شود. این علائم شامل ضعف، خستگی و تنگی نفس است.

علائم پرولاپس دریچه میترال ممکن است شبیه سایر شرایط یا مشکلات پزشکی باشد. همیشه برای تشخیص با پزشک خود مشورت کنید.

افتادگی دریچه میترال چگونه تشخیص داده می‌شود؟

افراد مبتلا به افتادگی دریچه میترال اغلب هیچ علامتی ندارند و تشخیص صدای کلیک قلب یا سوفل ممکن است در طول معاینه معمول کشف شود.

پرولاپس دریچه میترال ممکن است با گوش دادن با گوشی پزشکی، آشکار کردن یک صدای کلیک (که در اثر برخورد فلپ‌های کشیده به یکدیگر در طول انقباض ایجاد می‌شود) یا سوفل تشخیص داده شود. سوفل ناشی از نشت بخشی از خون به دهلیز چپ است. کلیک یا سوفل ممکن است تنها علامت بالینی باشد.

علاوه بر تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی، روش‌های تشخیصی برای افتادگی دریچه میترال ممکن است شامل هر یک از موارد زیر یا ترکیبی از آن‌ها باشد:

نوار قلب: آزمایشی که فعالیت الکتریکی قلب را ثبت می‌کند، ریتم‌های غیرطبیعی (آریتمی یا دیس ریتمی) را نشان می‌دهد و گاهی اوقات می‌تواند آسیب عضله قلب را تشخیص دهد.

اکوکاردیوگرافی (که اکو نیز نامیده می‌شود): یک آزمایش غیرتهاجمی که از امواج صوتی برای ارزیابی حفره‌ها و دریچه‌های قلب استفاده می‌کند. امواج صوتی اکو تصویری را بر روی مانیتور ایجاد می‌کنند که مبدل اولتراسوند از روی قلب عبور می‌کند. اکوکاردیوگرافی مفیدترین تست تشخیصی برای افتادگی دریچه میترال است.

پرولاپس دریچه میترال چگونه درمان می‌شود؟

درمان خاص برای پرولاپس دریچه میترال توسط پزشک بر اساس موارد زیر تعیین می‌شود:

• سلامت کلی و سابقه پزشکی
• وسعت بیماری
• علائم و نشانه های فرد بیمار
• تحمل شما برای داروها، رویه‌ها یا درمان‌های خاص
• انتظارات برای تغییرات شدت بیماری
• نظر یا ترجیح فرد بیمار

درمان معمولاً ضروری نیست زیرا افتادگی دریچه میترال به ندرت یک بیماری جدی است. معاینات منظم با پزشک توصیه می‌شود.

افراد مبتلا به اختلالات ریتم ممکن است نیاز به درمان با مسدودکننده‌های بتا یا سایر داروها برای کنترل تاکی کاردی (ریتم سریع قلب) داشته باشند. در بیشتر موارد، محرک‌های محدود کننده، مانند کافئین و سیگار، تنها چیزی است که برای کنترل علائم لازم است.

اگر فیبریلاسیون دهلیزی یا بزرگ شدن شدید دهلیز چپ وجود داشته باشد، ممکن است درمان با داروهای ضد انعقاد توصیه شود. این روش می‌تواند به شکل درمان با آسپرین یا وارفارین (کومادین) باشد.

برای افرادی که علائم سرگیجه یا غش دارند، حفظ هیدراتاسیون کافی (حجم مایع در رگ‌های خونی) با مصرف آزادانه نمک و مایعات مهم است. جوراب ساق بلند ممکن است مفید باشد.

اگر نارسایی شدید دریچه میترال ناشی از سستی آن، پارگی طناب وتر یا طویل شدن شدید دریچه رخ دهد، ممکن است ترمیم به کمک جراحی توصیه شود.

 

 

https://www.hopkinsmedicine.org/health/conditions-and-diseases/mitral-valve-prolapse